Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

nec usquam

  • 1 usquam

    usquam, adv. [us for ubs, from ubi; indef. suffix quam, as in quisquam, etc.; cf. usque], at or in any place, anywhere (usu. in neg. clauses, while uspiam, corresp. to quispiam, is used also affirmatively).
    I.
    Lit.:

    iste, cui nullus esset usquam consistendi locus, etc.,

    Cic. Fl. 21, 50:

    numquam etiam fui usquam, quin, etc.,

    Ter. Eun. 5, 9 (8), 62:

    neque quiescam usquam noctu neque interdiu,

    Plaut. Merc. 5, 2, 21:

    nec usquam insistentes,

    Quint. 10, 7, 6:

    neque omnino hujus rei meminit usquam poëta ipse,

    id. 11, 2, 16.—Of place in books or in history:

    quo neque acutius ullius imperatoris cogitatum neque celerius factum usquam legimus,

    Nep. Dat. 6, 8.—With gen.:

    nec sane usquam terrarum locum, etc.,

    Just. 3, 3, 9. —
    (β).
    In neg. interrog. sentences:

    num ejus color pudoris signum usquam indicat?

    Ter. And. 5, 3, 7.—With gen.:

    an quisquam usquam gentium est aeque miser?

    Ter. Hec. 3, 1, 13.—
    (γ).
    In conditional clauses:

    si quid Usquam justitia est,

    Verg. A. 1, 604:

    si usquam,

    Quint. 6, 1, 51; 11, 1, 54.—
    b.
    Affirmatively:

    miror te, cum Romā absis, usquam potius esse,

    Cic. Leg. 2, 1, 2:

    unde quod est usquam... Inspicitur,

    Ov. M. 12, 41:

    implorare quod usquam est,

    Verg. A. 7, 311. —
    B.
    Of other relations than those of place, in any thing, in any way; with neg., by no means, in no respect, etc. (rare but class.):

    neque istic neque alibi tibi usquam erit in me mora,

    Ter. And. 2, 5, 9:

    neque esset usquam consilio aut auctoritati locus,

    Cic. Off. 2, 1, 2:

    non usquam id quidem dicit omnino,

    id. Tusc. 5, 9, 24:

    Jugurtha neque advorsus iram ejus (populi Romani) usquam nisi avaritiā nobilitatis et pecuniā suā spem habere,

    Sall. J. 13, 5.—
    II.
    Transf.
    * A.
    Of value: alicui usquam esse, to be of any account or importance (cf.:

    nullo loco habere, etc.): quasi jam usquam tibi sint viginti minae,

    Ter. Ad. 2, 2, 15 (Bentl. ex conj.: quasi hujus jam tibi).—
    B.
    With verbs of motion, to any place, anywhither, anywhere:

    duci potis est si ea usquam gentium,

    Plaut. Mil. 3, 1, 91:

    velut usquam Vinctus eas,

    Hor. S. 2, 7, 30.—
    2.
    In gen., at all:

    nec vero usquam discedebam,

    Cic. Phil. 1, 1, 1:

    neque progredi usquam,

    Varr. R. R. 2. 4, 11:

    (formica) non usquam prorepit,

    Hor. S. 1, 1, 37:

    moveri Haud usquam potuit,

    Ov. M. 4, 553:

    prius, quam Tissaphernes usquam se moveret,

    Nep. Ages. 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > usquam

  • 2 usquam

    ūsquam, Adv. (eig. ubiquam, ubsquam), meist in negativen u. Konditionalsätzen, I) irgendwo, A) eig., an irgend einem Orte, iste cui nullus esset usquam consistendi locus, Cic.: numquam etiam fui usquam, quin me omnes amarent plurimum, Ter.: salientes huc illuc nec usquam insistentes, Quint. – m. Genet., hi ine vir patriae natus usquam nisi in patria morietur? Cic. Mil. 104: usqu. terrarum, Iustin., od. gentium, Plaut., Ter. u. Cic.: nec usquam gentium, Apul. – B) übtr. auf sächl. Ggstde., irgendwo = in irgend etwas, in irgend einer Sache, Ter. Andr. 420. Cic. de off. 2, 2. Sall. Iug. 13, 5. – II) irgendwohin, Komik., Varro, Cic. u.a.: haud od. non usquam, nirgends hin, Plaut. u. Hor. (s. Brix Plaut. capt. 169): neque usquam (nach keiner Seite) a se deflecteret oculos, Liv. – mit Genet., usquam gentium (in der Welt), Plaut. mil. 685.

    lateinisch-deutsches > usquam

  • 3 usquam

    ūsquam, Adv. (eig. ubiquam, ubsquam), meist in negativen u. Konditionalsätzen, I) irgendwo, A) eig., an irgend einem Orte, iste cui nullus esset usquam consistendi locus, Cic.: numquam etiam fui usquam, quin me omnes amarent plurimum, Ter.: salientes huc illuc nec usquam insistentes, Quint. – m. Genet., hi ine vir patriae natus usquam nisi in patria morietur? Cic. Mil. 104: usqu. terrarum, Iustin., od. gentium, Plaut., Ter. u. Cic.: nec usquam gentium, Apul. – B) übtr. auf sächl. Ggstde., irgendwo = in irgend etwas, in irgend einer Sache, Ter. Andr. 420. Cic. de off. 2, 2. Sall. Iug. 13, 5. – II) irgendwohin, Komik., Varro, Cic. u.a.: haud od. non usquam, nirgends hin, Plaut. u. Hor. (s. Brix Plaut. capt. 169): neque usquam (nach keiner Seite) a se deflecteret oculos, Liv. – mit Genet., usquam gentium (in der Welt), Plaut. mil. 685.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > usquam

  • 4 usquam

    где-либо (1. 1 § 1 D. 1, 9 nec usquam, и нигде).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > usquam

  • 5 ūsquam

        ūsquam adv.    —Of place, at any place, anywhere (usu. with a negat.): iste, cui nullus esset usquam consistendi locus, etc.: Numquam etiam fui usquam, quin, etc., T.: non usquam id quidem dicit omnino, he nowhere says precisely that: an quisquam usquam gentium est aeque miser? T.: si quid Usquam iustitia est, V.: miror te, cum Romā absis, usquam potius esse.—Poet., in an affirmation: Unde quod est usquam... Inspicitur, O.: implorare quod usquam est, V.—Of motion, in some direction, to some place or other, anywhither: velut usquam Vinctus eas, H.: nec vero usquam discedebam, i. e. not at all: prius, quam Tissaphernes usquam se moveret, N.—In any thing, in any way, by any means, in any respect (with a negat.): Neque istic neque alibi tibi erit usquam in me mora, T.: neque esset usquam consilio locus: neque usquam nisi in avaritiā nobilitatis spem habere, S.—Of any acco<*>t, worth considering: quasi iam usquam tibi sint viginti minae, T.
    * * *
    anywhere, in any place; to any place

    Latin-English dictionary > ūsquam

  • 6 nec or neque

        nec or neque (in nec the negation is more prominent, in neque the connective), adv. and conj.    [1 ne+que].    I. Without a correl. particle, and not, also not, nor: quia non viderunt, nec sciunt: delubra esse in urbibus censeo, nec sequor magos, etc.—Negativing a single word: illa se negat, Neque eum aequom ait facere, T.: Et vidi et perii, nec notis ignibus arsi, O.: nec dubie ludibrio esse miserias suas, L.: nec idcirco minus: neque eo minus, L.: neque eo secius, N.—With adversative particles, nor yet, nor however, and yet not, but yet not: castra propere movit... Neque tamen Antonius procul aberat, S.: nec despero tamen: neque vero multum interest.—With enim, for... not, and in fact... not, and yet... not: neque enim erat cuiquam dubium: nec enim' licebat: Dixerat haec Tellus, neque enim tolerare potuit, etc., O.—With non (sometimes written necnon), introducing an emphatic affirmation, and assuredly, and certainly, and besides, and indeed: neque haec tu non intellegis: Tunc mihi praecipue, nec non tamen ante, placebas, O.: neque non me tamen mordet aliquid.—Poet., as a mere connective, also, besides, as well, too: Nec non et gemini custodes Praecedunt, V.—With dum (sometimes written necdum), and not yet, nor yet: si scis, neque dum Romā es profectus, scribas, etc.: necdum tamen ego Quintum conveneram.— Introducing a negative clause of purpose, result, or command, and... not: recordare enim... nec hoc pertimueris: profanum esto, neque scelus esto, L.: Transque caput iace, nec respexeris, V.: (diem) lucro Appone, nec dulcīs amores Sperne, H.: date munera templis, Nec timidā gaudete fide, O.: Nec tu mensarum morsūs horresce, V.: nec tempora perde precando, O.: nunc ut ea praetermittam, neque eos appellem, etc.: ut secundae classis vocarentur, nec umquam descenderent, L.: orare coepit, ne enuntiaret nec se proderet, N.: conspirasse, ne manūs ad os cibum ferrent, nec os acciperet datum, L.—Praegn., and not even, not even, and... too: cum praesertim nec nos temperemus imperiis, L.: ne quid praeter sonum linguae, nec eum incorruptum, retinerent, L.: equi non velocitate conspicui; sed nec docentur, etc., T.—Without connective force, not: magistratus nec oboedientem civem coërceto: alter, qui nec procul aberat, L.—    II. With a correlative particle.—With neque or nec, neither... nor: nam certe neque tum peccavi, cum... neque cum, etc.: mors nec ad vivos pertineat nec ad mortuos: haec si neque ego neque tu fecimus, T.: Sed nec Brutus erit, Bruti nec avunculus usquam, Iu.: nemo umquam neque poëta neque orator fuit, qui, etc.—Followed by et or -que in an affirmative clause, on the one hand not... and on the other hand; not only not... but also: id neque amoris mediocris et ingeni summi iudico: ut neque vestitūs praeter pellīs haberent quicquam, et lavarentur in fluminibus, Cs.: ut neque bonus quisquam intereat, paucorumque poenā vos salvi esse possitis.—Preceded by et in an affirmative clause, on the one hand... on the other not, not only... but also not: ego vero et exspectabo ea quae polliceris neque exigam nisi tuo commodo: patebat via et certa neque longa.

    Latin-English dictionary > nec or neque

  • 7 usquam

    adv.
    1) где бы ни, где-л.
    locus, unde quod est u. inspicĭtur O — место, откуда видно (всё), где бы что ни находилось
    u. gentium Ter, Ap — где-л. в мире
    2) ( при отрицаниях) нигде или никуда
    nec u. Qи нигде
    nemo u. Cникто нигде
    3) в чём-л.
    si quid u. justitia est V — если понятие справедливости вообще что-л. значит
    4) куда-л. (u. discedere C)

    Латинско-русский словарь > usquam

  • 8 alibi

    ălĭbī, adv. [contr. from aliubi; aliusibi], elsewhere.
    I.
    A.. Elsewhere, otherwhere, somewhere else, in or at another place, = alio loco, allothi (very freq. in the post-Aug. per., esp. in Pliny; in Cic. only twice, and then in connection with nusquam and nec usquam. Never in Hor. or Juv.; in the other poets rare): St. Hiccine nos habitare censes? Ch. Ubinam ego alibi censeam? Plaut. Trin. 4, 3, 72:

    scio equidem alibi jam animum tuum,

    id. Truc. 4, 4, 13:

    alibi gentium et civitatum,

    App. Flor. p. 356, 6; cf. id. ib. 360, 4.—Hence,
    B.
    Esp.
    1.
    Alibi... alibi (even several times), in one place... in another; here... there = hic... illic;

    hence also sometimes hic or illic... alibi: alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit,

    Liv. 3, 18; 8, 32; Sen. Ep. 98 al.:

    exercitus, trifariam dissipatus, alibi primum, alibi postremum agmen, alibi impedimenta, inter vepres delituit,

    Liv. 38, 46; Plin. 2, 3, 3, § 8; so id. 5, 27, 27, § 99 al.:

    hic segetes, illic veniunt felicius uvae, Arborei fetus alibi,

    Verg. G. 1, 54; Plin. 10, 50, 71, § 146. Once alibi... deinde, Curt. 7, 4, 26.—
    2.
    Joined with words of the same origin (alius; v. alius, aliter, etc.): alibi alius or aliter, one here, another there; one in this, the other in that manner:

    esse alios alibi congressus materiaï, Qualis hic est,

    that matter has elsewhere other combinations, similar to that of the world, Lucr. 3, 1065:

    exprobrantes suam quisque alius alibi militiam,

    Liv. 2, 23:

    pecora diversos alium alibi pascere jubet,

    id. 9, 2; so id. 44, 33:

    alius alibi projectus,

    Vulg. Sap. 18, 18:

    medium spatium torrentis, alibi aliter cavati,

    Liv. 44, 35.—
    3.
    Alibi atque alibi, at one time here, at another there; now here, now there (cf. aliubi, B.):

    haec (aqua) alibi atque alibi utilior nobilitavit loca gloriā ferri,

    Plin. 34, 14, 41, § 144.—
    4.
    With negatives, nec, non, nusquam, nec usquam:

    nec tam praesentes alibi cognoscere divos,

    Verg. E. 1, 42:

    asperrima in hac parte dimicatio est, nec alibi dixeris magis mucrone pugnari,

    Quint. 6, 4, 4:

    nusquam alibi,

    Cic. Ac. 2, 32, 103:

    omnis armatorum copia dextrā sinistrā ad equum, nec usquam alibi,

    id. Att. 13, 52. And instead of a negative, an interrogation implying it:

    num alibi quam in Capitolio?

    Liv. 5, 52.—
    5.
    Alibi quam, indicating comparison, elsewhere than, commonly with a neg., non, nusquam, etc., nowhere else than:

    qui et alibi quam in Nilo nascitur,

    Plin. 32, 10, 43, § 125:

    posse principem alibi quam Romae fieri,

    Tac. H. 1, 4; id. A. 15, 20:

    faciliusque laudes vestras alibi gentium quam apud vos praedicārim,

    App. Flor. p. 360, 4:

    nusquam alibi quam in Macedoniā,

    Liv. 43, 9:

    ne alibi quam in armis animum haberent,

    id. 10, 20; Tac. A. 1, 77: nec alibi quam in Germaniā, * Suet. Aug. 23; so Col. R. R. 8, 11, 8.—
    II.
    Transf. from place to other objects.
    A.
    Otherwise, in something else, in other things, in other respects:

    si alibi plus perdiderim, minus aegre habeam,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 16:

    neque istic neque alibi tibi erit usquam in me mora,

    Ter. And. 2, 5, 9; id. Heaut. 2, 3, 38:

    nec spem salutis alibi quam in pace,

    Liv. 30, 35, 11:

    alibi quam in innocentiā spem habere,

    id. 7, 41:

    alibi quam mos permiserit,

    otherwise, in other things, than custom allows, Quint. 11, 1, 47; 4, 1, 53.—
    B.
    Of persons, elsewhere, with some other one (very rare):

    priusquam hanc uxorem duxi, habebam alibi (sc. apud meretricem) animum amori deditum,

    Ter. Hec. 3, 1, 14: Quantum militum transportatum sit, apud auctores discrepat: alibi decem milia peditum, duo milia ducentos [p. 84] equites, alibi parte plus dimidiā rem auctam invenio, Liv. 29, 25:

    interdum alibi est hereditas, alibi tutela,

    Dig. 26, 4, 1; so, in designating another place in an author, Quint. 4, 2, 110; 8, 3, 21 al.—
    C.
    In post-Aug. prose sometimes, like alias (v. that word), for alioqui, otherwise:

    rhinocerotes quoque, rarum alibi animal, in iisdem montibus erant,

    an animal otherwise rare, Curt. 9, 1, 5:

    nemus opacum arboribus alibi inusitatis,

    with trees else rare, id. 9, 1, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > alibi

  • 9 alibi

    ălĭbī, adv. [alius + ibi] dans un autre endroit.    - nec usquam alibi Cic. Att. 13, 52, 2, nulle part ailleurs.    - Romæ... alibi, Liv. 27,19, 4: à Rome... ailleurs.    - plus ibi... quam alibi, Tac. G. 19: plus là qu'ailleurs    - alibi: dans un autre endroit d'un écrit. --- Cic. Att. 13, 12, 3; Quint. 9, 2, 21.    - alibi... alibi... Liv. 26, 49, 1: dans certains auteurs... dans d'autres. --- [sans répétition d'alibi Liv. 27, 1, 13, P].    - alibi... alibi: ici... là... --- Liv. 22, 48, 5; 26, 45, 8, etc.    - (clamor) alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv. 3, 28: les cris provoquèrent ici la peur et là un grande joie.    - alios alibi resistentes interficit, Sall. C. 60, 5: il massacre les ennemis qui tenaient bon, les uns ici, les autres là. --- cf. Liv. 9,2, 2 ; 29, 37, 3, etc.    - torrens alibi aliter cavatus, Liv, 44, 35, 17: torrent ayant un fond creusé inégalement.    - fig. alibi = in alia re, in aliis rebus.    - ne alibi quam in armis animum haberent, Liv. 10, 20, 16: afin qu'ils n'eussent d'attention qu'à leurs armes.    - nusquam alibi spem quam in armis ponebant, Liv. 2, 39, 8: ils ne plaçaient leur espoir nulle part ailleurs que dans leurs armes.    - alius alibi: l'un ici, l'autre là.    - exprobrantes suam quisque alius alibi militiam, Liv. 2, 23: chacun blâmant les diverses campagnes qu'il avait faites.
    * * *
    ălĭbī, adv. [alius + ibi] dans un autre endroit.    - nec usquam alibi Cic. Att. 13, 52, 2, nulle part ailleurs.    - Romæ... alibi, Liv. 27,19, 4: à Rome... ailleurs.    - plus ibi... quam alibi, Tac. G. 19: plus là qu'ailleurs    - alibi: dans un autre endroit d'un écrit. --- Cic. Att. 13, 12, 3; Quint. 9, 2, 21.    - alibi... alibi... Liv. 26, 49, 1: dans certains auteurs... dans d'autres. --- [sans répétition d'alibi Liv. 27, 1, 13, P].    - alibi... alibi: ici... là... --- Liv. 22, 48, 5; 26, 45, 8, etc.    - (clamor) alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv. 3, 28: les cris provoquèrent ici la peur et là un grande joie.    - alios alibi resistentes interficit, Sall. C. 60, 5: il massacre les ennemis qui tenaient bon, les uns ici, les autres là. --- cf. Liv. 9,2, 2 ; 29, 37, 3, etc.    - torrens alibi aliter cavatus, Liv, 44, 35, 17: torrent ayant un fond creusé inégalement.    - fig. alibi = in alia re, in aliis rebus.    - ne alibi quam in armis animum haberent, Liv. 10, 20, 16: afin qu'ils n'eussent d'attention qu'à leurs armes.    - nusquam alibi spem quam in armis ponebant, Liv. 2, 39, 8: ils ne plaçaient leur espoir nulle part ailleurs que dans leurs armes.    - alius alibi: l'un ici, l'autre là.    - exprobrantes suam quisque alius alibi militiam, Liv. 2, 23: chacun blâmant les diverses campagnes qu'il avait faites.
    * * *
        Alibi, pen. corr. Aduerbium in loco. Virg. Ailleurs, Autre part, En autre lieu.
    \
        Si alibi plus perdiderim, minus aegre habeam. Plaut. En autre chose.
    \
        Habebam alibi animum amori deditum. Terent. J'en aimoye une autre.

    Dictionarium latinogallicum > alibi

  • 10 gens

    gēns, gentis, f. (geno, alte Form v. gigno, vgl. γενεά), das von gleicher Abkunft-, von einem Stammvater Entsprossene, das Geschlecht, der Stamm, I) im engern Sinne, als Inbegriff mehrerer durch gemeinschaftl. Abstammung, gemeinschaftl. Geschlechtsnamen (nomen) und gemeinschaftl. Religionsgebräuche verbundener Familien (familiae, stirpes), das Geschlecht, der Stamm, die Sippschaft (urspr. patrizisch, nach Gestattung des Konubium zwischen Patriziern u. Plebejern auch plebejisch), A) eig. u. übtr., a) eig.: vir patriciae gentis, Cic.: g. Cornelia (zu der die Scipiones, Lentuli u.a. gehörten), Liv.: qui quamvis periurus, sine gente, von niederem Stande, Hor.: patricii maiorum et minorum gentium, d.i. vom ersten u. zweiten Range (jene von den Senatoren, die Romulus einsetzte, diese von den Senatoren, die Tarquinius schuf, abstammend), Cic. u. Liv. – dah. b) übtr.: di maiorum gentium, die höhern; di minorum gentium, die niedern, Cic.: u. so auch qui quasi maiorum est gentium Stoicus, von der vorzüglichen Art, Cic. – u. v. Geschlecht der Tiere, wie: v. Bienen, Verg. u. Col.: v. Pferden, Verg.: v. Füchsen, Hunden, Ov. – B) (poet.) meton. = einer aus dem Geschlechte, ein Abkömmling, heroës, salvete, deûm gens, Catull.: vigilasne, deûm gens, Aenea? Verg.: Tirynthia gens est, v. Fabius, Sil. – II) im weitern Sinne, als Inbegriff mehrerer einen gemeinschaftl. Stammnamen führender kleinerer Völkerschaften (nationes), ein Stammvolk, Volksstamm, dann auch für Völkerschaft übh., A) im allg.: 1) eig.: omnes gentes ac nationes, Cic.: exterae nationes et gentes, Cic.: Sueborum, Caes.: Sabina aut Volsca, Cic.: Cilicum, Cic.: gentem nullam video neque tam humanam atque doctam, neque tam immanem tamque barbaram, quae non etc., Cic. de div. 1, 2. – 2) übtr. = a) das Volk = die Gemeinde einer Stadt, omnes eius gentis cives, Nep. – b) meton. = Gegend, Landschaft, Kanton, Gau (griech. δημος), Cataoniam, quae gens iacet etc., Nep.: ipsum in eam gentem iturum, Liv. – c) Genet. Plur. gentium partitiv, ubinam gentium sumus? wo sind wir denn in der Welt? Cic.: so auch abesse longe gentium, weit in der Welt, Cic.: ubi gentium, Sall.: ubicumque gentium, Cic.: quoque adducta est gentium, Plaut.: usquam gentium, irgendwo, Plaut.: nusquam gentium, nirgends, Ter.: u. so nec usquam gentium, Apul. – minime gentium, ganz u. gar nicht, beileibe nicht usw., Ter. – B) insbes., Plur. gentes, die Völker = 1) die Barbaren, Ausländer, Auct. b. Hisp. 17, 4. Tac. Germ. 33, 3. – 2) die Heiden, Eccl. – III) im weitesten Sinne = genus, das Geschlecht als Inbegriff mehrerer durch Geburt u. Ähnlichkeit zu einer Gattung gehöriger Individuen, gens humana, das Menschengeschlecht, Cic. de fin. 5, 65 (vgl. dazu Madvig). – / Genet. Plur. *gentum, Acc. tr. 580.

    lateinisch-deutsches > gens

  • 11 gens

    gēns, gentis, f. (geno, alte Form v. gigno, vgl. γενεά), das von gleicher Abkunft-, von einem Stammvater Entsprossene, das Geschlecht, der Stamm, I) im engern Sinne, als Inbegriff mehrerer durch gemeinschaftl. Abstammung, gemeinschaftl. Geschlechtsnamen (nomen) und gemeinschaftl. Religionsgebräuche verbundener Familien (familiae, stirpes), das Geschlecht, der Stamm, die Sippschaft (urspr. patrizisch, nach Gestattung des Konubium zwischen Patriziern u. Plebejern auch plebejisch), A) eig. u. übtr., a) eig.: vir patriciae gentis, Cic.: g. Cornelia (zu der die Scipiones, Lentuli u.a. gehörten), Liv.: qui quamvis periurus, sine gente, von niederem Stande, Hor.: patricii maiorum et minorum gentium, d.i. vom ersten u. zweiten Range (jene von den Senatoren, die Romulus einsetzte, diese von den Senatoren, die Tarquinius schuf, abstammend), Cic. u. Liv. – dah. b) übtr.: di maiorum gentium, die höhern; di minorum gentium, die niedern, Cic.: u. so auch qui quasi maiorum est gentium Stoicus, von der vorzüglichen Art, Cic. – u. v. Geschlecht der Tiere, wie: v. Bienen, Verg. u. Col.: v. Pferden, Verg.: v. Füchsen, Hunden, Ov. – B) (poet.) meton. = einer aus dem Geschlechte, ein Abkömmling, heroës, salvete, deûm gens, Catull.: vigilasne, deûm gens, Aenea? Verg.: Tirynthia gens est, v. Fabius, Sil. – II) im weitern
    ————
    Sinne, als Inbegriff mehrerer einen gemeinschaftl. Stammnamen führender kleinerer Völkerschaften (nationes), ein Stammvolk, Volksstamm, dann auch für Völkerschaft übh., A) im allg.: 1) eig.: omnes gentes ac nationes, Cic.: exterae nationes et gentes, Cic.: Sueborum, Caes.: Sabina aut Volsca, Cic.: Cilicum, Cic.: gentem nullam video neque tam humanam atque doctam, neque tam immanem tamque barbaram, quae non etc., Cic. de div. 1, 2. – 2) übtr. = a) das Volk = die Gemeinde einer Stadt, omnes eius gentis cives, Nep. – b) meton. = Gegend, Landschaft, Kanton, Gau (griech. δημος), Cataoniam, quae gens iacet etc., Nep.: ipsum in eam gentem iturum, Liv. – c) Genet. Plur. gentium partitiv, ubinam gentium sumus? wo sind wir denn in der Welt? Cic.: so auch abesse longe gentium, weit in der Welt, Cic.: ubi gentium, Sall.: ubicumque gentium, Cic.: quoque adducta est gentium, Plaut.: usquam gentium, irgendwo, Plaut.: nusquam gentium, nirgends, Ter.: u. so nec usquam gentium, Apul. – minime gentium, ganz u. gar nicht, beileibe nicht usw., Ter. – B) insbes., Plur. gentes, die Völker = 1) die Barbaren, Ausländer, Auct. b. Hisp. 17, 4. Tac. Germ. 33, 3. – 2) die Heiden, Eccl. – III) im weitesten Sinne = genus, das Geschlecht als Inbegriff mehrerer durch Geburt u. Ähnlichkeit zu einer Gattung gehöriger Individuen, gens humana, das Menschengeschlecht, Cic. de fin.
    ————
    5, 65 (vgl. dazu Madvig). – Genet. Plur. *gentum, Acc. tr. 580.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gens

  • 12 Nemaeus

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemaeus

  • 13 Nemea

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemea

  • 14 Nemeaeus

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemeaeus

  • 15 Nemee

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > Nemee

  • 16 nemen

    1.
    Nĕmĕa, ae, and Nĕmĕē, ēs, f., = Nemeê, a city in Argolis, near which Hercules slew the Nemean lion and founded the Nemean games:

    nec Nemeae nec Olympiae nec usquam,

    Plaut. Cas. 4, 1, 1; Cic. Fat. 4, 7:

    Nemeae sub rupe,

    Verg. A. 8, 295:

    Nemee frondosa,

    Mart. Spect. 27:

    pulvereā Nemeen effervere nube,

    Stat. Th. 4, 664; id. S. 1, 3, 6.—
    B.
    Hence,
    1.
    Nĕmaeus, a, um, adj., Nemean, Hier. in Vigil. 1.—
    2.
    Nĕmĕaeus, a, um, adj., Nemean:

    rura,

    Stat. Th. 3, 421:

    leo,

    Cic. Tusc. 2, 9, 22; 4, 22, 50:

    moles,

    Ov. M. 9, 197:

    pestis,

    id. H. 9, 61:

    vellus,

    id. M. 9, 235:

    arma,

    Stat. S. 5, 2, 48; id. Th. 3, 421.—Of the constellation Leo:

    monstrum,

    Mart. 4, 57, 5; Luc. 1, 655. —
    3.
    Nĕmē̆us, a, um, adj., Nemean.— Subst.: Nĕmē̆a, ōrum, n., = Nemea or Nemeia, the Nemean games, Liv. 27, 30 sq.; 34, 41; Hyg. Fab. 273.
    2.
    Nemĕa, ae, m., a river flowing between the territories of Corinth and Sicyon, Liv. 33, 15.‡ † nēmen, ĭnis, n., = nêma, a yarn, thread:

    trino de nemine fati,

    Inscr. Grut. 690, 5; cf. nema.

    Lewis & Short latin dictionary > nemen

  • 17 alibi

    alībī, Adv. (alius u. ibi), 1) anderswo = an einem andern Orte, anderwärts, sonst noch, a) übh.: St. Hicine nos habitare censes? Ch. Ubinam ego alibi censeam? Plaut. (u. so al. habitare, Liv.): rarum alibi animal, Curt.: Romae... al., al.... Romae, Liv.: al. quam in Capitolio, Liv.: al. quam Romae, al. quam in theatro, Tac. – alibi... alibi (auch noch mehrmals), an dem einen Orte... an dem andern, hier... dort = hic... illic, alibi preces, alibi minae audiebantur, Liv.; dah. auch zuw. hic od. illic... alibi, zB. alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv.: alibi primum, alibi postremum agmen, alibi etc., an einem Orte der Vortrab, am andern... am dritten usw., Liv.: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, arborei foetus alibi, Verg. georg. 1, 54: sogar alibi... deinde, Curt. 7, 4 (18), 26 sq.: alibi gentium, Apul. flor. 18, p. 29, 20 Kr.: alibi gentium et civitatium, ibid. 16. p. 24, 13 Kr.: alius alibi, der eine hier, der andere dort; der eine auf diese, der andere auf jene Weise, Lucr., Sall. u.a.: alius alibi gentium, Apul. de deo Socr. 15 extr.: u. so aliter al. od. al. aliter, Cic. u. Liv. – alibi atque alibi, das eine Mal hier, das andere Mal dort, Plin. 34, 144. – mit Negationen, nec alibi, Verg.: nusquam alibi, Cic.: nec usquam alibi, Cic. – alibi quam (vergleichend), anderswo als, gew. mit der Negat. non, nusquam etc., nirgend anderswo als, Liv., Plin. u.a. – b) anderswo = an einer andern Stelle einer Schrift, Quint. 2, 21, 6 u.a. Cels. 7, 16: im Ggstz. zum prooemium, Quint. 4, 1, 53; 6, 4, 4: u. in einem andern Teil des Satzes, Quint. 9, 4, 106. – II) übtr., 1) in andern Dingen, in etwas anderem, Komik., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 10, 20, 16). – 2) v. Personen, bei jemand anderem, Ter. u. Liv. – 3) für alioqui, sonst, Plin. u. Curt.

    lateinisch-deutsches > alibi

  • 18 alibi

    alībī, Adv. (alius u. ibi), 1) anderswo = an einem andern Orte, anderwärts, sonst noch, a) übh.: St. Hicine nos habitare censes? Ch. Ubinam ego alibi censeam? Plaut. (u. so al. habitare, Liv.): rarum alibi animal, Curt.: Romae... al., al.... Romae, Liv.: al. quam in Capitolio, Liv.: al. quam Romae, al. quam in theatro, Tac. – alibi... alibi (auch noch mehrmals), an dem einen Orte... an dem andern, hier... dort = hic... illic, alibi preces, alibi minae audiebantur, Liv.; dah. auch zuw. hic od. illic... alibi, zB. alibi pavorem, alibi gaudium ingens facit, Liv.: alibi primum, alibi postremum agmen, alibi etc., an einem Orte der Vortrab, am andern... am dritten usw., Liv.: hic segetes, illic veniunt felicius uvae, arborei foetus alibi, Verg. georg. 1, 54: sogar alibi... deinde, Curt. 7, 4 (18), 26 sq.: alibi gentium, Apul. flor. 18, p. 29, 20 Kr.: alibi gentium et civitatium, ibid. 16. p. 24, 13 Kr.: alius alibi, der eine hier, der andere dort; der eine auf diese, der andere auf jene Weise, Lucr., Sall. u.a.: alius alibi gentium, Apul. de deo Socr. 15 extr.: u. so aliter al. od. al. aliter, Cic. u. Liv. – alibi atque alibi, das eine Mal hier, das andere Mal dort, Plin. 34, 144. – mit Negationen, nec alibi, Verg.: nusquam alibi, Cic.: nec usquam alibi, Cic. – alibi quam (vergleichend), anderswo als, gew. mit der Negat. non, nusquam etc., nirgend anderswo als,
    ————
    Liv., Plin. u.a. – b) anderswo = an einer andern Stelle einer Schrift, Quint. 2, 21, 6 u.a. Cels. 7, 16: im Ggstz. zum prooemium, Quint. 4, 1, 53; 6, 4, 4: u. in einem andern Teil des Satzes, Quint. 9, 4, 106. – II) übtr., 1) in andern Dingen, in etwas anderem, Komik., Liv. u.a. (s. Weißenb. Liv. 10, 20, 16). – 2) v. Personen, bei jemand anderem, Ter. u. Liv. – 3) für alioqui, sonst, Plin. u. Curt.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > alibi

  • 19 aliubi

    ălĭŭbĭ, adv. [2. alius-ubi], a rare form for the contr. alibi, elsewhere (once in Varr.; in Plin. far less freq. than alibi; never in connection with the negatives non, nec, nec usquam; a few times in Seneca and in the Digg.)
    I.
    Vetant hoc aliubi venti, Plin. 14, 1, 3, § 14; so id. 13, 4, 7, § 28; 17, 2, 2, § 16.—
    II.
    Esp.
    A.
    Repeated in different clauses: aliubi... aliubi, in one place... in another; here... there (cf. alibi):

    aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quinto decimo,

    Varr. R. R. 1, 44:

    aliubi pro aquā, aliubi pro pabulo pendunt,

    Plin. 12, 14, 32, § 65; so id. 22, 18, 21, § 45; 34, 14, 41, § 145; Sen. Ben. 1, 5, 5.—
    B.
    Aliubi atque aliubi, here and there, now here, now there:

    Mutatio voluntatis indicat animum natare, aliubi atque aliubi apparere, prout tulit ventus,

    Sen. Ep. 35 fin.:

    aliubi atque aliubi diversa poena est,

    in different places, id. Ben. 3, 6, 2:

    eadem aquatilium genera aliubi atque aliubi meliora,

    Plin. 9, 54, 79, § 168.

    Lewis & Short latin dictionary > aliubi

  • 20 aliubi

    aliubī (arch. aliubei, Corp. inscr. Lat. 1, 200, 86), Adv. (alius u. ubi), anderswo, Sen. ep. 32, 31; de ben. 6, 33, 3 u.a. Plin. 12, 58 u.a. Ter. Clem. dig. 35, 1, 64. § 1. Marcian. dig. 48, 24, 2: non al., Plin. 13, 129: nec usquam al., Plin. 36, 59 u.a. – aliubi... aliubi, hier... dort, Varr. r.r. 1, 44, 1. Sen. contr. 2, 5 (13), 8. Sen. de ben. 1, 5, 5 u. Plin. 12, 6, 5: aliubi... aliubi... aliubi, Plin. 11, 33: aliubi atque aliubi, hier und dort, bald hier, bald dort, an verschiedenen Orten, Sen. ep. 35, 4 u.a. Plin. 9, 168.

    lateinisch-deutsches > aliubi

См. также в других словарях:

  • CICADA — Apollini apud Gentiles sacra fuit, Deo Musico; quemadmodum et cycnus, ob cantum. Hinc etiam Poctae cicadae dicti, sed mali potius. Ita enim Simonides, apud Athenaeum, l. 15. c. 8. Φοῖβος ἐσαγεῖται τοῖς Τυνδαρίδῃσιν ἀοιδὰν, Τὰν ἄμετροι τέττιγες… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ONYCHITES Lapis seu marmor — cum alabastrite idem, onyx quoque dicitur, quod nomen marmori et gemmae commune est. Plin. l. 36. c. 8. Hunc aliqui Lapidem alabastritem vocant, quem vacant ad vasa unguentaria, quoniam optime servare incorrupta dicitur. Unde quoque, quod ad vasa …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SCORPIANI — Non desunt, qui Scorpianos populos dici coniectant, apud Stephanum: Sed cum Herodot. nec in l. 7. quem is citat, nec usquam alibi Scorpianorum meminerit, videtur Σκορπιανὸς deflexum ex Παρικανός. Paricani, vel Paricanii Asiae populi sunt, tam ex… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AMFLEAT vel AMFLEOT — AMFLEAT, vel AMFLEOT sinus est maris, Bedae Hist. Angl. l. 1. c. 33. memoratus, ut et locus ad eum ignobilis a Bononia Civitate sive Geforiaco Morinorum non multum remotus. Forte hodie Ambletolium, vulgo Ambleteul, 3. aut 4. leuc. ab urbe Bononia …   Hofmann J. Lexicon universale

  • CATAPHRACTA — apud Tertullian. de Pallio, c. 4. triumphalem cataphractam amolius: Graece καταφράκτης; lorica ferrea est φολιδωτὴ aut λεπιδωτὴ, ex ferreis squamis succusa, ut patet ex mox seqq. Pectus squamarum signaculis disculptum. Hinc Cataphractarii milites …   Hofmann J. Lexicon universale

  • GAMIZISUS — pagus Gall. dictus a Camzo loco, vulgo Chemois, inter Catalannos et Barrum Ducis, ad amnem in Matronam influentem: Obscurus maxime et ignobilis, nec usquam alibi, quam in capitulis Silvacensibus memoratus. Vide Hadr. Vales. Notit. Gall …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LADOGA — Moscis Ladesko Ozero, lacus totius Europaeamplissimus, mai. ex parte in Suecia, in Keckholmia prov. partim etiam in Moscovia, et prov. Novogardiae mai. In Finnicum sinum se exonerat, mediante Nieva fluv. et ovi fere specie in 36. mill. Germ.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PLUTO — Saturni filius, ex Ope coniuge, frater Iovis et Nepuni, qui cum ad regnidivisionem venissent, Plutoni, qui natu minimus erat, et Agesilaus vocabatur, pars Occidentis obtigit, secus inferum mare: Iovi plaga Orientalis; Neptuno insulae. Hinc datus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SAGUM — vox pure Graeca, a ςάγων, in genere quodvis dtegumentum est. Hinc quae alii coopertoria vel tegumenta equorum dicunt, ea saepe saga nominantur. Iul. Capitolin. in Vero, c. 6. ubi de Volucri eius equo, quem, sagis fuco tinctis coopertum, in… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Weib — (s. ⇨ Frau). 1. A jüng Weib is wie a schön Vögele, was män muss halten in Steigele (Vogelbauer). (Jüd. deutsch. Warschau.) 2. A schämedig (schamhaftes) Weib is güt zü schlugen. (Warschau.) – Blass, 11. Weil es, um keinen Scandal zu machen, den… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire  A   B … …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»